Aalsmeer – Aan een half-verrotte paal ligt mijn bootje aangemeerd voor het moeras-berkenbos-eiland op één van de mooiste Poelplekjes. Op deze herfstnamiddag staat de zon nu laag, wat, door de weerspiegeling van het heldere water, het bos bijna van onderen belicht. Okergeel, mosterdgeel, goudgeel, Van Gogh-geel…. Ik kan het bijna niet beschrijven. De herfstberkenblaadjes hebben nog maar een zuchtje wind nodig om dwarrelend de boom te verlaten, ik geniet van dit levende schilderij.

Vader Lobbes

Op een bankje tussen de bomen staat een bijna vergane mand met bloeiende planten en varens, het riet van de mand is groen en grijs van mossen. De mand doet denken aan de rieten bloemenmand die ik kocht op mijn twintigste, bij Lobbes in de Dorpsstraat toen ik een bloemenzaak begon. Vader Lobbes zei dat de mand mijn hele leven mee zou gaan en dat het goed zou zijn om de mand af en toe kopje onder in de Poel te dompelen om hem fris en fruitig te houden. De mand heb ik dagelijks gebruikt voor de spullen die ik heen en weer moest sjouwen van de bloemenwinkel naar huis en nog neem ik hem altijd mee de Poel op maar nu om een flesje en jas te vervoeren. Vader Lobbes had gelijk, de mand is aan zijn tweede leven begonnen.

Toegevoegde Waarde

Het riet ruist wat met haar bijna pluizige pluimen; de okergele gloed over het bos verdwijnt in het diepblauw van de vroege avond; vogelgeluiden uit het berkenbos geven rust…. Doodstil. Een flesje port steekt boven het rieten hengsel uit, ik schenk een glaasje in. In alle rust schrijf ik in mijn hoofd dit verhaal. De wens in mijn boek ‘BOB in de Bovenlanden’, om dodenakkers op aangekochte Westeindereilanden van Stichting de Bovenlanden te maken, is helaas nog niet werkelijkheid geworden. Hopelijk gaat, deze nu nog droom, in mijn leven wel gerealiseerd worden.

Natuurlijk is het ook eigenbelang. Als as, in een afbreekbare urn, wil ik daar op ‘Dodenakker De Eik’, of onder de berk van ‘Dodenakker De Berk’, graag het tijdelijke voor het eeuwige verruilen. De akkers gebruiken als laatste rustplaats zou veel toevoegen aan het leven na de dood….het maakt de cirkel rond. Mijn kist staat al klaar, beschilderd met fantasiebloemen, en doet nu dienst als mijmerbankje in ons tuinhuis. Later is er plaats voor mijn oude bloemistenmand, mijn levenslange metgezel, gevuld met bloemen, bloemen en nog eens bloemen.Het wordt koud, ik trek mijn jas aan, zet de fles terug in de mand, zwaai nog even naar de verweerde bemoste bloemenmand en vaar terug naar Vrouwentroost….

Bob