Door Joke van der Zee

Aalsmeer – De 29-jarige Tom de Hundt is beeldend kunstenaar met een passie voor muziek, film, geschiedenis en maatschappij. Opgegroeid in Aalsmeer, maar tegenwoordig wonend in Amsterdam. In 2017 rondde hij een grafisch/media vormgeveropleiding af, maar door een groeiende afkeer tegen digitaal werken is hij met het penseel gestart. “Sindsdien nooit meer weggelegd”, aldus Tom.

Wat was er eerder, de liefde voor kunst of voor muziek?

“Theoretisch was de liefde voor muziek er eerder dan die voor kunst (hoewel ik muziek ook als een kunstvorm beschouw). Ik tekende vroeger al wel de uren aan elkaar en creativiteit stroomde al door mijn aderen, maar als we het hebben over liefde en het bewustzijn van een liefde dan heb ik die in de muziek eerder gevonden dan in de kunsten. Dit kwam eigenlijk doordat ik me rond mijn 15e jaar begon bezig te houden met de maatschappij en de samenleving. Ik ontdekte toen de muziek van Nirvana (met Kurt Cobain als de schreeuw van een getergde generatie) en kwam daarna dieper in de punk terecht met muziek van Dead Kennedys, Bad Brains en NOFX. Allemaal bands die zich druk maakten om de samenleving. Dat is hoe ik besefte dat muziek veel méér is dan muziek. Dat het ook innerlijke emotie ontgrendelt. In deze periode ben ik ook zelf muziek gaan maken.” 

Hoe is muziek een inspiratie voor je in de kunst die je maakt?

“Sinds mijn 21ste ben ik begonnen met schilderen. Het stond los van de muziek, maar toen ik in mijn kunst ook maatschappelijke thematiek ben gaan verwerken, raakte muziek er ook weer onlosmakelijk mee verbonden. In de acht jaar dat ik schilder, is de muziek die mij inspireert langzaam gaan veranderen. Misschien komt dat door het ouder worden en mijn boze tienerjaren achter me laten. Verschillende folkmuziek, met name Ierse muziek nam het langzaam van de punk over. Passievolle liederen die op een eigen manier ook de maatschappij meenemen in zijn thema’s. Muziek van met name The Dubliners. Er zit een bepaalde sferische toon in die je weg laat dwalen naar Ierland. Sinds een paar jaar luister ik ook veel naar klassieke muziek en soundtracks van films. FIlm is misschien nog wel een belangrijkere inspiratiebron voor mijn werk dan muziek. Omdat film zowel in beeld als in geluid voor nieuwe creatieve inspiratie zorgt. Als de muziek maar atmosferisch is en mij in een zone kan laten verdwalen, werkt het heel erg mee in mijn schilderproces.” 

Je maakt deel uit van Total Seclusion…

“Total Seclusion is de punkband die ik samen met drie vrienden oprichtte in 2013, ik was toen 17. In de eerste jaren was dat het enige waar ik voor wilde gaan. Er was eigenlijk niets belangrijkers. Na twee jaar covers spelen zijn we vanaf 2015 eigen muziek gaan schrijven en produceren, waarin ik het tekstuele en deels muzikale schrijven op me nam. In 2017 wonnen we de Amstelland Popprijs en in 2018 hebben we in een uitverkochte SugerFactory in Amsterdam ons album gepresenteerd. In de loop der jaren hebben we een hoop mooie plekken in Nederland gezien en o.a. tijdens de Popronde door het hele land mogen optreden. De coronapandemie heeft echter een hoop roet in het eten gegooid, voor stagnatie gezorgd. 

Omdat we nu ook bijna 12 jaar verder zijn, ouder zijn (en andere dingen te doen hebben), gaat het wat stroever. Het goede nieuws is dat we wel weer nieuwe muziek opgenomen hebben en een album op de plank hebben liggen. Wij verwachten dat dit jaar te kunnen presenteren en daarbij nog een paar (afscheids)shows te geven.”

Wat is je mooiste muziekherinnering?

“In 2021 speelden we met Total Seclusion tijdens de Popronde een show in café Paradiso in Alkmaar. De avond tevoren had de regering bekend gemaakt dat de volgende dag om 00:00 nieuwe maatregelen zouden ingaan door de coronapandemie. Wij speelden die avond om 23:00 als afsluitende act. In eerste instantie als de afsluiter van de avond, maar dat bleek de afsluiter van een nieuwe periode van vrijheid te zijn. Heel de Alkmaarse binnenstad was op de been om die laatste avond te vieren. Het was overvol tijdens onze show en het voelde echt als de last night on earth. Als een soort armageddon. Dat zal ik nooit meer vergeten.” 

Foto: Vlaarflip.