Kudelstaart – Na drieëndertig jaar vonden Leni Buisma-Tas en Truus de Geus het welletjes. “Het is mooi geweest.” Aldus de beide dames die toch wel met een brok in de keel afscheid nemen van de kledingbeurs. Truus: “We zijn destijds begonnen, omdat we jonge kinderen hadden en het tweedehands kledinggebeuren nog helemaal niet zo bekend was. Er heerste zelfs een taboe op kleding van een ander kopen. Ik kan wel zeggen dat we er aan hebben bijgedragen dat dat doorbroken is. We hebben een trend gezet. Mensen als het ware een drempel over gekregen. De reden dat we dan ook stoppen is, omdat verschillende tweedehands winkels en internet erg in opmars zijn.” Leni gaf aan, dat je met de beurs moet stoppen als het nog goed gaat en dat hebben ze dus gedaan. De kledingbeurs Kudelstaart begon in het dorpshuis van Kudelstaart op de woensdagmiddagen. Leni: “We hebben het altijd zeer professioneel aangepakt met twee voorjaars- en twee najaarsbeurzen. Op hoogtijdagen stonden er wel vijfentwintig maxi-cosi’s en kinderwagens op het toneel. We draaiden ook een babybeurs. Dat ging tot maat 128, en een beurs vanaf maat 128 en dameskleding. We hebben het altijd met heel veel plezier gedaan.” Namen die de twee graag willen noemen zijn onder andere Joke Koolen en Annie Schockman. “Met hen zijn wij gestart. Toen Joke stopte kwam vriendin Helmie Kremer en we hadden altijd hulp van vaste vrijwilligers Inge, Myrna, Irene en Til. Til woont in Engeland en hield zelfs rekening met haar vakantieplanning! Ze wilde er zo graag bij zijn. En niet te vergeten onze mannen Onno en Piet. Zonder hen hadden we het nooit gered. Het vele werk werd wel eens onderschat.”

Voortzetting Kledingbeurs

Vooral het sociale gebeuren en de gezelligheid is wat de dames trok aan het organiseren van de Kledingbeurs. Mensen kwamen graag. Een van de vaste klanten vertelde laatst aan Leni dat ze altijd zo straalden en enthousiast overkwamen. “Dat is toch leuk om te horen. De tevredenheid  op de gezichten van klanten als ze weer met tassen vol kleding de deur uit gingen, daar deden we het voor.” Truus: “In die meer dan dertig jaar is er natuurlijk van alles gebeurd. Leuke dingen, minder leuke dingen. Het ging als een rode draad met ons mee. Onze vriendschap die hierdoor is ontstaan kan dus nooit meer stuk.” Ook hebben de dames drie generaties voorbij zien komen. “Eerst moeders met baby’s, daarna kwamen de kinderen zelf en vervolgens hadden díe weer kinderen. En altijd verkochten we de prachtigste kwaliteit en mooie merken. Mensen kwamen van heinde en verre. Nou, dat zegt toch wel iets.” De afgelopen acht jaar was er slechts één voorjaars- en één najaarsbeurs. De laatste die Leni en Truus hebben gedraaid was afgelopen maart. “Mensen hadden er lucht van gekregen dat we ermee gingen stoppen en we zijn benaderd door de nieuwe generatie.” Aldus de dames die best wel wat melancholisch zijn, maar het de nieuwe organisatoren meer dan gunnen. “Rosan Baars, Mirella van der Knaap en Sonja Overes zitten nu zelf in de kleine kindjes en gaan voorlopig eerst kinderkleding verhandelen van maat 80 tot en met 176. Uiteraard ook babyuitzet en speelgoed. Dat doet het altijd goed. De eerste beurs is in maart 2016. Wij wensen ze veel succes en komen zéker om een hoekje kijken. Dat zal trouwens best gek zijn.. Maar erg fijn dat het doorgaat!” Tenslotte willen Leni en Truus alle dames bedankten die zo trouw de beurzen bezocht hebben, want zonder hen hadden zij het niet zo lang kunnen doen. “Hartelijk bedankt voor jullie vertrouwen tijdens die drieëndertig jaar. Het waren dagen met een gouden randje.” Aldus de organisatrices van het eerste uur.

Door Miranda Gommans