Uithoorn – ‘Oma Mies’ noemt Selda Ozgules haar 87-jarige taalhulp en Mies noemt haar ‘mijn meisje’ voordat ze elkaar met een knuffel begroeten. Zo’n drie maanden geleden werd het tweetal gekoppeld door Tamara Kwint bij Uithoorn voor Elkaar in de Bilderdijkhof. “Ik heb haar in mijn hart gesloten”, zegt Mies over haar nieuwe Turkse vriendin. “Ik heb respect voor hoe zij in het leven staat.” Anderhalf jaar geleden vluchtte Selda met drie van haar vier kinderen uit Turkije vanwege het regiem. “Ik woon nu zes maanden in Uithoorn”, vertelt Selda in het Nederlands. Ze probeert zoveel mogelijk zonder vertaalcomputer te praten, maar af en toe wil ze meer zeggen dan ze in het Nederlands kan verwoorden. Ze wil graag verpleegster worden in het ziekenhuis, maar daarvoor moet ze nog beter Nederlands leren praten. Drie dagen per week krijgt ze les in Amstelveen. Daarnaast zet zij zich in als vrijwilliger bij Uithoorn voor Elkaar en De Nostalgie. Op maandagmiddag oefent ze de taal samen met Mies. “In het begin hebben we uit Jip en Janneke gelezen. Ze las de woorden goed, maar begreep niet waar het over ging. Dus nu praten we samen, heel rustig. Over de bezigheden van de dag, over onze kinderen en over de wereldproblematiek.”
Vrijheid
Selda is blij dat ze in Nederland is. “De mensen zijn behulpzaam en iedereen is vrij om zich te uiten.” Ze vertelt dat haar man docent was bij de universiteit maar dat de president de school heeft gesloten. Daarom werkte hij als paddel- en tenniscoach. Een paar dagen geleden is hij in een asielzoekerscentrum in Griekenland aangekomen na een gevaarlijke boottocht. Ze hoopt met hem herenigd te worden. Eén zoon studeert nog in Turkije. Als hij klaar is, komt hij ook naar Nederland. Selda loopt er tegenaan dat haar Turkse rijbewijs hier maar drie maanden geldig is. “Van expats uit Turkije is hij wel geldig, maar de mijne niet. Ik moet het opnieuw doen, dat is duur.” Voor haar theorie-examen is ze al twee keer gezakt vanwege de taal.
Mies vindt het niets bijzonders wat ze doet, maar voor Selda is ze een grote steun. “Ik leer over de Nederlandse cultuur en gebruiken, zoals een verjaardag, vakantie en het eten.” Zo moest Selda leren om op tijd te komen. “Ze dacht dat ze niet welkom was, maar afspraak is afspraak, die kom je na, want dan word je verwacht.” Maar andersom kunnen Nederlanders weer van Selda leren. “Gastvrijheid en samen eten is belangrijk voor ons. Wij brengen veel tijd door met familie. We gaan altijd samen eten. We zorgen voor onze vaders en moeders. Ik zie dat één van de grootste problemen hier is, dat ouderen eenzaam zijn”, noemt Selda. Mies begrijpt het wel. “Iedereen is druk. Als ik bel, dan komen ze gelijk helpen. Ik had vijf kinderen, maar nu nog maar twee. Ik heb negen kleinkinderen en vier achterkleinkinderen.” Mies was 17 jaar actief voor De Zonnebloem, daarvoor ontving ze zelfs een lintje. Ze onderneemt nog graag activiteiten met haar scootmobiel. Maar voor Mies is het bezoek van Selda ook een lichtpuntje in haar week. “Ik kijk ernaar uit. Ze is altijd opgewekt en het is heel gezellig. We hebben een leuke tijd samen en ik ben blij dat ik op mijn leeftijd nog iets voor haar kan betekenen.”