Aalsmeer – Toen ik het 365 dagen project tegenkwam dacht ik: dat wil ik ook. Een jaar lang elke dag een foto van iets maken; een glimlach of een kopje thee, om maar iets te noemen. Ik begon met een foto van een kleur. Dat deed ik samen met gelijkgestemde zielen die rood, groen en geel kozen. Ik ging voor blauw. Dat varieerde van de groenteman in zijn overall tot de mevrouw die mij belde en zei: kom maar een foto maken van mijn blauwe plekken. Het leverde aan het eind van het jaar leuke fotocollages op, verder deden we er niks mee.
Maar ik zocht weer zo’n uitdaging. Even iets geks bedenken, vriendin Anneke haalde mij over de keramieken vogel uit mijn vensterbank te nemen, een creatieve creatie van vriendin Margot. We noemden hem Harrie en ik maakte een eigen Instagram account voor hem aan. Qua afmetingen was hij niet handig en qua kwetsbaarheid ook niet. Ik nam hem mee in de boodschappenkar en dat leverde hem een gebroken snavel op. Een hazenlip volgens mijn echtgenoot. Hij ging in de rugzak mee naar de dierenarts en kwam er onthoofd uit. Manlief die mijn project volslagen krankzinnig vond, maar als altijd solidair blijft, repareerde Harrie met veel geduld en precisie en richtte het groene koffertje in als transportmiddel. Een relikwie van mijn moeder, ze kwam er altijd mee logeren en ik koester het ding nog steeds. Harrie plus koffer was een onhandig obstakel. ‘Is die achterlijke kip nou weer mee?’, vroeg mijn echtgenoot vaak geïrriteerd als ik Harrie achter de stoel in de camper had geparkeerd of met het koffertje in mijn kielzog bij vrienden naar binnen wandelde. Het viel niet mee om elke dag een locatie te bedenken en soms zette ik hem ’s avonds om elf uur nog even buiten op de stoep voor een last minute sfeerfoto. Maar ik hield vol, net als Erik, die ik gevraagd had mee te doen en die met een koperen schoentje op pad ging.
Harrie reisde heel Zweden door en ging mee tot in Lapland. Thuis ging hij regelmatig op de foto met een kleinkind en ook kandidaten voor de rubriek ‘de Schijnwerper’ waren bereid met hem te poseren. Zelfs burgemeester Gido liet zich overhalen. En toen kwam het Cultuurpunt met het voorstel om dat hele jaardagboek te exposeren in de bovenzaal van bibliotheek. Ik vond het een reuze eer. In mijn enthousiasme, ik heb nog wel eens last van een te ruime blik, besloot ik twaalf posters te maken, van elke maand een. Daar komen die twaalf van Erik nog eens bij. En nou ben ik bang dat 24 van die schilderijen helemaal niet in die zaal passen. We gaan deze week passen en meten. Over uitdagingen gesproken. Ik heb nog even een foto gemaakt van Harrie veilig thuis. Vanaf 1 juni woont hij de hele zomer bij het Cultuurpunt in de Bibliotheek. Mét het koffertje van oma.
Reageren? Truusoudendijk@gmail.com
De fotografische dagboeken van Truus Oudendijk en Erik de Rijk zijn vanaf aanstaande zaterdag 1 juni te zien bij het Cultuurpunt, op de eerste verdieping in De Oude Veiling aan de Marktstraat 19. De opening is deze dag om 16.00 uur door Johan Oudendijk. Daarna is de expositie vrij te bezoeken. Belangstellenden zijn van harte welkom.