Aalsmeer – De natuur is in de afgelopen weken geëxplodeerd; het natte voorjaar zal hier vast zijn steentje aan hebben bijgedragen. Van voorzichtig ontluikende knoppen naar een weelderig groen met duizenden kleurrijke bloemstillevens.

Een meter hoger

Onze sloep met kajuit hebben we ingeruild voor een iets grotere boot met een “iets” grotere kajuit, de besturing bevindt zich op het achterdek waaronder de slaapkamer ligt. Varend op de nieuwe “Mannenvreugd” zit ik nu meer dan een meter hoger boven het water dan bij de oude boot. Als ik nu achter het stuur zit en naar het water naast mij kijk, krijg ik bijna hoogtevrees; bij de vorige boot kon ik al varende bijna het water aanraken. Waar ik eerst tegen het riet en oevergewas aan keek, kijk ik er nu overheen. Er gaat een heel andere wereld voor mij open door deze, nu driedimensionale kijk op het plassengebied met zijn eilanden. Mijn ‘varende’ verhalen zullen nu dus vanaf een ander niveau belicht worden….

De nieuwe natuur

Op een zonnige windstille namiddag hebben we het anker laten zakken bij een eilandengroep van Stichting de Bovenlanden. De stichting heeft het gebied teruggebracht van seringenakkers naar natuur. En hoe! Ik ben verliefd op deze nieuwe natuur. Land en water worden, door schoeiingen die onder de waterlijn liggen, harmonieus gescheiden. De eilanden zijn omzoomd door drijvende balken, waarachter waterplanten ongestoord kunnen groeien. Water, land en moeras lopen door deze “schoeiingkunst”, vloeiend in elkaar over. Watervogels zoals ganzen, eenden, koeten, waterkippen en futen zwemmen en grazen met hun kleine grut in dit paradijs vol wilde bloemen, grassen en waterplanten. Een buizerd hangt hoog in de lucht en wacht tot er een pulletje te ver van vader of moeder verwijderd is om dan een duikvlucht te maken en toe te slaan. Dit gaat effectief en razendsnel, ik heb nog nooit gezien dat een aanval van een roofvogel mislukte. Kikkerconcerten overstemmen het geluid van een vliegtuig. Het is een overweldigend kikkerjaar. Waar we ook voor anker gaan, zingen kikkers van vroeg in de avond tot laat in de ochtend het hoogste lied.

Vuur en vlam

De zon leunt bijna op de horizon, met haar lage stralen betovert het nu zwakkere schijnsel de natuur. Kijkend naar het avondlicht zie ik de schittering van het water wat de gele lissen en dotterbloemen aan de oevers nu ook vanaf de onderkant belicht, waardoor het geel van de bloemen in goud verandert. De witte margrieten met hun knalgele hartjes, kleuren zachtroze waarbij hun hart verkleurt naar diep-warm-koper.

Tientallen, rustig wuivende, soorten gras krijgen door dit late zonlicht alle pastellen die je je maar kunt voorstellen. Wat muisgrijs gras was verandert in kleuren van room naar blauw naar paars en oker. Wat stoer, hoog en machtig was en bijna uit zijn voegen barstte van de pluimen, wordt donker, bijna zwart karmijn met licht-oranje-roze aren. Veel soorten gras steken boven de boterbloemen en margrieten uit, ze worden heel even in vuur en vlam gezet door een paars-oranje-azuurblauwe hemel. 

Een ijsvogeltje flitst voorbij….

BOB: bobplaswijck@planet.nl