Regio – Het is een dag als alle dagen bij dagopvang De Nostalgie, want structuur is belangrijk voor de ouderen met dementie. Ondertussen nemen eigenaresse Irma Meijer en haar rechterhand Nicolien van de Kar even de tijd om aan de keukentafel te vertellen over het 12,5 jarige bestaan van De Nostalgie.

“De mensen die hier komen hebben veel plezier. We lachen veel samen en zingen liedjes van vroeger. Als het mooi weer is, wandelen we naar onze hangplek, een picknicktafel langs de Amstel. Of we doen spelletjes zoals reminiscentie met voorwerpen die ze nog herkennen, waardoor veel oude verhalen loskomen”, vertelt Irma. 

“We praten wel over de actualiteit, maar we lezen geen krant. Als de mensen slecht nieuws horen, dan vergeten ze waar het over ging, maar het nare gevoel blijft.” De goedlachse eigenaresse vindt het belangrijk dat de cliënten zich thuis voelen, dus als iemand ergens niet aan mee wil doen, hoeft dat ook niet.

‘Koken is mijn hobby’
In de gezellige ’Saartje-keuken’ eten de cliënten tussen de middag een warme maaltijd aan de lange tafel, omringd door boerenbont servies en emaillen potten. “De meesten wonen nog zelfstandig en niet iedereen heeft een partner die voor hen zorgt, dus sommigen vergeten te eten, en zien eten doet eten”, zegt Nicolien die verantwoordelijk is voor de maaltijd. “Koken is mijn hobby. Ik bedenk de menu’s, houd rekening met diëten en regel de boodschappen.”

Nicolien gaf zich op als vrijwilliger toen haar moeder in 2017 in de logeeropvang kwam. Een jaar later trad ze in vaste dienst. Haar rol groeide toen Irma onlangs onverwacht in het ziekenhuis terecht kwam en daardoor acht maanden uit de roulatie was. Irma dacht dat het alleen een beetje vermoeidheid was, doordat mede-eigenaresse Debby door long-covid uitgeschakeld was en zij er alleen voor stond.

De weg naar het 12,5 jarige bestaan verliep sowieso niet zonder hobbels en bochten. “Het idee voor De Nostalgie ontstond toen we een midweek op vakantie gingen met bewoners van het Hoge Heem waar ik toen werkte. We zagen dat de ouderen daardoor opleefden. In het verpleeghuis was weinig tijd om iets met de mensen te doen, maar hier liepen ze door een tuin en haalden verlepte blaadjes van de bloemen”, blikt Irma terug. “We vonden de fietsenwinkel in Amstelhoek en verbouwden deze om naar een nostalgisch huis. We begonnen met drie dagen per week met drie cliënten.”

Moeilijke periode
De dagopvang liep goed. Het tweetal zag, dat er behoefte was aan een logeeropvang om mantelzorgers te ontlasten en opende een locatie in de Karel van Manderhof. Helaas moesten ze na anderhalf jaar de stekker uit hun project trekken, omdat het financieel niet haalbaar was. Toen kwam corona en moest de dagopvang sluiten waardoor een moeilijke periode volgde. Zeker nadat bleek dat Debby door corona noodgedwongen haar werk moest neergeleggen. Sinds twee maanden is Marja in vaste dienst gekomen.

Vrijwilligers zijn onmisbaar voor het werk bij De Nostalgie. Jacintha en Jan-Pieter zijn al bijna vanaf het begin betrokken. Chauffeurs halen dagelijks cliënten op en brengen ze eind van de middag weer naar huis. Begeleiders, stagiaires en andere vrijwilligers voor hand- en spandiensten zijn altijd welkom. Irma laat graag haar waardering blijken door hen regelmatig een aardigheidje te geven. Ook de cliënten maakt ze regelmatig blij met een uitstapje, naar de Keukenhof, Zandsculpturen of de Lichtjestour in Amsterdam met de boot. “Dan zie je de mensen echt genieten. Vooral de rondrit met de bus door Amsterdam was onvergetelijk, omdat veel cliënten uit Amsterdam komen en konden aanwijzen waar ze gewoond hadden. Dat zijn de hoogtepunten.”

Visie onveranderd
In de loop van de jaren zijn er zeker dingen veranderd. Niet in de visie die is onveranderd gebleven. Kwaliteit, gelijkwaardigheid, vertrouwen en veiligheid zijn belangrijke waarden. Maar de zorg is bureaucratisch en complexer geworden. Ouderen moeten langer thuis blijven wonen en krijgen meer beperkingen. Voor allemaal wordt er een boekje ingevuld met hun belevenissen van die dag. Alleen positieve gebeurtenissen worden opgeschreven. Als er iets besproken moet worden, neemt Irma contact op met de familie. Na afloop van de dag evalueren de medewerkers even met elkaar. “Als de cliënten met een glimlach naar huis gaan, dan hebben wij ons werk goed gedaan,” besluit Nicolien.

Muzikaal feestje
Irma wil in november met pensioen gaan en hoopt haar bedrijf aan iemand over te dragen. Maar dat is voor latere zorg, want eerst gaan cliënten, medewerkers en mantelzorgers 4 april het 12,5 jarig bestaan vieren met een muzikaal feestje in Ponderosa.

Op de foto: Irma Meijer en haar rechterhand Nicolien van de Kar.  Foto: aangeleverd.