Aalsmeer – We gingen met meer terug dan dat we een maand geleden aankwamen. Ook Zweden kent leuke winkels en Arvika, de plaats waar mijn dochter woont, is een gezellig stadje. Niet te groot, zoals Aalsmeer en dat vind ik net zat. Anders krijg ik maar keuzestress. Ik vertrok met nieuwe gympen en een wind-en-waterbestendige honden-uitlaat-jas als welkome aanvulling. Bovendien ruimde mijn dochter haar kledingkast op en dacht: die truien passen mijn moeder nog wel. Nog een stapeltje erbij. Manlief kon geen afscheid nemen van al dat verrukkelijke hout dat hij gezaagd en gekliefd had en legde de bodem van de camper vol met stammetjes voor de open haard thuis. Zwaarbeladen reden we huiswaarts. Thuis kwamen we gelijk in de herfst terecht. Storm en regen. Wat een hondenweer. Heel toepasselijk voor mijn nieuwe jas. Ik bracht een volkomen verregende middag in het Voedselbos door en verwelkomde de paar sponsor diehards, die ondanks het barre weer het toch aandurfden om te komen kijken wat we allemaal bereikt hebben in die korte tijd. Gelukkig waren het er maar een paar, want we konden alleen maar in de container zitten en de bui afwachten. Wel een prima plek voor een uitgebreide uitleg en het lanceren van nieuwe ideeën. Het werd uiteindelijk toch een zeer nuttig middag.
Op zondag brak de zon door en werd het eindelijk droog. Wat een zegen! Want de Amb8route in combinatie met de Ride for the Roses bracht heel wat mensen op de been. Of beter gezegd: op de fiets. Ik was bijtijds aanwezig in het Voedselbos, hing de ballonnen aan het hek, hielp met het opzetten van de tent, wat niet meer inhoudt dan her en der een paal vasthouden, verder is het toch echt mannenwerk. Het liep niet direct storm, maar in de loop van de dag wisten toch heel wat mensen het Voedselbos te vinden. Houtdraaier Pierre trok de nodige belangstelling, bezoekers vonden het bijzonder om te zien hoe onder zijn vaardige handen een klein klompje hout veranderde in een prachtig vogeltje. De nieuwe bijenkast was een eyecatcher. Jong en oud kwamen een kijkje nemen en openden deurtjes om te zien hoe het staat met de bijen activiteiten en de honingvoorziening. Her en der werden nog een aardbeitje of een framboosje geproefd. Er gingen potjes chutney en rabarberjam mee naar huis en natuurlijk de overheerlijke honing van een lokale imker. Het zal nog wel even duren, maar er komt een tijd dat de honing ook uit het Voedselbos komt.
Ik had zomaar een bijzondere dag, met leuke en aardige mensen, die belang stelden in wat we doen en die met leuke en aardige tips kwamen. We gaan ons nu voorbereiden op het winterseizoen, niet alleen in het Voedselbos, ook in de eigen tuin. Er is nog zat te doen.
Reageren? Truusoudendijk@gmail.com