Als er iemand een Bekende Plaatsgenoot, een BP’er, genoemd mag worden, dan is het onze burgemeester wel. Dat wil zeggen onze vorige burgemeester, Dagmar Oudshoorn. Tegenwoordig is zij directeur van Amnesty Nederland, de organisatie die, zoals bekend, wereldwijd opkomt voor mensen die om politieke redenen gevangen zitten. Daarnaast bekleedt zij een nevenfunctie als voorzitter van het adviescollege van de regering ‘Dialoog slavernijverleden’.
Op zondag 15 mei verzorgt Dagmar Oudshoorn als BP’er een zogeheten preek-van-de-leek. Wat je je daarbij moet voorstellen? Op een gewone zondagmorgen verzamelen zich de mensen die naar de kerk gaan in een gebouw, waar dan vervolgens een theologisch opgeleide voorganger, een dominee bijvoorbeeld, de bijeenkomst leidt. In een preek-van-de-leek is het een leek, dat is dus iemand die er niet voor is opgeleid, die het op zich neemt in een geheel naar eigen ideeën vormgegeven ‘dienst’ voor te gaan. Zij of hij hoeft ook helemaal niet gelovig te zijn of iets van de traditie te weten. Hoe minder vooringenomen, hoe beter, zou je kunnen zeggen. Wel moet het gaan om iemand die in Uithoorn en omgeving enige bekendheid geniet, een BP’er dus. En verder laat zij of hij een zekere gedrevenheid en enthousiasme zien in de activiteiten die zij/hij doordeweeks ontplooit. Een beetje houvast kan de lekenpreker vinden in de vaste onderdelen van een gewone kerkdienst, maar het is helemaal aan de preker om daar een heel eigen vorm aan te geven. Het gevolg van deze opzet is, dat elke bijeenkomst flink gekleurd wordt door de persoon die voorgaat en daarom verschilt de ene preek-van-de-leek altijd sterk van de andere en is elke keer uniek. Het is eigenlijk telkens weer een opnieuw begonnen experiment met een onzekere uitkomst. Spannend! En bedoeld voor belangstellenden van binnen en buiten de kerk die wellicht benieuwd zijn naar deze andere vorm van ‘kerk-zijn’.
Brieven
Het is meestal door het sturen van (heel veel) brieven dat Amnesty International probeert politieke gevangenen vrij te krijgen. In landen waar de machthebbers eropuit zijn die macht te behouden en te vergroten door hun opponenten uit te schakelen worden maar al te vaak wetten bedacht waarmee de critici hun (mensen)rechten worden ontnomen. Dat wil dan eigenlijk zeggen dat die burgers geen deel meer uitmaken van de georganiseerde gemeenschap. De zeer weinige voorrechten, de vele ongerechtigheden, de ‘zegeningen en vervloekingen’ worden hun dan toebedeeld op basis van toeval en zonder welk verband dan ook met wat ze gedaan hebben of zouden kunnen doen. Toch heeft internationale, publieke aandacht zoals die van Amnesty wel degelijk effect.
Slavernij
Ten tijde van de slavernij, of laten we liever zeggen: vóór de officiële afschaffing van de slavernij, werden de tot slaaf gemaakten teruggebracht tot en behandeld als louter vlees en huid, zodat je niet meer kunt spreken van onderdrukking van de tot slaaf gemaakten, maar alleen nog van hun ontmenselijking. Toch is het Dagmar Oudshoorn niet te doen om vergelding, maar begint haar denken bij verbinding.
Er moet voor iedereen niet alleen een recht op het hebben van rechten bestaan, maar het moet ook mogelijk zijn om wetten te toetsen aan hogere wetten, zodat mensen beschermd zijn tegen discriminerende wetgeving of wetgeving die op een andere manier de mensenrechten schendt. Nu is het in Nederland niet mogelijk wetten te toetsen aan onze grondwet. Wel is er (nog) het recht onze wetten te toetsen aan het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Daarom waarschuwde Dagmar Oudshoorn in 2020 een politieke partij die in haar concept verkiezingsprogramma aan die mogelijkheid van toetsing aan hogere wetgeving een einde wilde maken.
Goes
Dagmar Oudshoorn (49) groeide op in het Zeeuwse Goes. Ze is half Nederlands en half Surinaams en kreeg van haar moeder een opvoeding waarin maatschappelijke betrokkenheid centraal stond. Strijden tegen onrecht en ongelijkheid en je inzetten voor de maatschappij door bijvoorbeeld vrijwilligerswerk te doen, zijn sterke waarden die ze heeft meegekregen. Dagmar werd geleerd anderen te behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden, een ander te respecteren en niet te (ver)oordelen. Iets wat ook gedurende haar werkzame leven een rode draad in haar carrière is gebleven. Ze vindt het belangrijk zich in te zetten voor een maatschappij zonder discriminatie en racisme. Er is wat dat betreft nog een lange weg te gaan. Zonder tegenstellingen groter te maken en vanuit verbinding wil Dagmar u meenemen langs onze gedeelde geschiedenis. Via het slavernijverleden naar hedendaagse ongelijkheid binnen onze maatschappij. Is het verleden ook wel echt verleden tijd?
Mede mogelijk gemaakt door het Initiatievenfonds Uithoorn en De Kwakel, vindt deze voorlopig laatste preek-van-de-leek met Dagmar Oudshoorn plaats op zondagmiddag 15 mei as. in De Schutse, De Merodelaan 1 in Uithoorn. De toegang is vrij, maar er zijn wel twee vrijwillige inzamelingen. Eén voor een door de leek aangewezen doel en één ter bestrijding van de onkosten. Aanvang 16.00 u. Na afloop is er gelegenheid tot napraten bij een drankje.