Door Joke van der Zee
Aalsmeer – Schrijfster Judith Koelemeijer is geen onbekende in ons land. Ze schreef succesvolle boeken als ‘Etty Hillesum’, over een joodse jonge vrouw die voor haar idealen koos en niet onderdook. Ze stierf in 1943 in een kamp, haar idealen leefden voort. De boeken ‘Hemelvaart’, over de dood van haar vriendin en ‘Het zwijgen van Maria Zachea’, een familiegeschiedenis rondom een zwijgende moeder, worden ook graag gelezen. De onderwerpen brengen de lezers van hun stuk met thema’s als opkomen voor je idealen, sterk durven zijn maar aan de andere kant ook schuldgevoel en worstelen met jezelf. Dat nu zijn ook ingrediënten van Judiths nieuwe boek: De Redding.
Te water
Afgelopen woensdag 19 maart kwam de auteur naar de Oude Veiling waar zij de Boekenweeklezing gaf. Organisatoren KCA en Bibliotheek Aalsmeer zagen een goed bezette zaal met aandachtig luisterende ‘fans’ van Judith. Niet iedereen had haar nieuwe boek al gelezen maar het onderwerp, de redding van een vrouw die met haar auto te water raakte, was bij menigeen al wel bekend. Het incident aan de Leidsevaart (Haarlem) was in het nieuws gekomen. De ingezetene, een vrouw van in de 70, kon worden gered doordat een jonge vrouw het water indook en haar uit de auto haalde. Tot zover het politiebericht. Totdat tijdschrift Libelle een brief ontving over het heldhaftig optreden. Het blad trok Judith aan om een interview te houden met beide dames. Ze hielden zich echter erg op de vlakte. De fascinatie van de schrijfster was gewekt.
Toeval
Het zou nog een aantal jaren duren voordat Judith echt aan de slag kon met dit verhaal, dat veel meer dan een goed afgelopen ongeval was. Dat bleek wel nadat zij met beide vrouwen in gesprek is gegaan. Toen kreeg het heldenverhaal nog veel meer betekenis en een gezicht, twee natuurlijk, van de hoofdrolspelers. Mirjam, de studente die Lea, de oud-zorgverlener, redde. Hoewel Judith een journalistieke achtergrond heeft, aangevuld met een voorliefde voor het schrijven over waargebeurde gebeurtenissen, lijkt het boek ‘De Redding’ wel een roman. De bizarste verhaallijnen, doorspekt met toeval, komen gewoon uit de realiteit: beide vrouwen waren op weg naar dezelfde lezing in Haarlem, beiden filosofisch ingesteld. De lezing ging over… euthanasie, het levenseinde waar Lea zich, opgesloten in de auto al bijna mee had verzoend. Lea, die in haar werkzame leven altijd mensen hielp en Mirjam; vanuit haar tenen voelde ze dat ze moest handelen, redden! Anders zou ze niet met zichzelf kunnen leven.
Waterspoken
Deze ‘redding’ kun je ook zien als handreiking, ieder heeft soms hulp nodig om de ‘waterspoken uit je verleden’ te bevrijden. Dit was ook hetgeen dorpsdichter Marcel Harting zo mooi verwoordde, aan het begin van de avond. Een avond waarop Judith Koelemeijer het publiek voorhield dat na het gered worden het leven nog niet ‘eind goed al goed’ hoeft te zijn. Maar de wil om te helpen, te redden, is al een stap naar het goede. Ze besloot filosofisch: “Een redding is eigenlijk een oproep tot medemenselijkheid.”
Foto: Judith neemt na afloop bloemen en applaus in ontvangst. Foto: JvdZ