Aalsmeer – Met smart zaten ze gisteren, donderdag 10 september, te wachten op de komst van burgemeester Nobel. Meneer en mevrouw Amesz-Franken waren donderdag 10 september zestig jaar getrouwd en wonen nog geheel zelfstandig. “Uiteraard wel met hulp van buitenaf.” Zegt meneer dankbaar. En hij somt op: “De huisarts komt aan huis, de fysiotherapeut, de pedicure, de kapper en de schoonmaakhulp. Ja zelfs de glazenwasser!”
Dat er ook sociale controle is in de straat blijkt wel uit het feit dat de overburen zelfs een keer aanbelden toen de lamellen iets te lang dicht bleven. “We hadden ons gewoon verslapen”, roept meneer Amesz en mevrouw vult aan dat al hun buren zo behulpzaam zijn. “Ze zijn heel belangrijk voor ons.”
In het zestigjarige huwelijk zijn geen kinderen gekomen. Meneer Amesz is altijd predikant geweest bij de Protestantse Kerk Nederland (PKN). Daarvoor moest het stel regelmatig verhuizen. Ze hebben in Zeeland gewoond, in Amsterdam (waar ze beiden geboren zijn), in Capelle en sinds 1982 in Aalsmeer. Mevrouw Amesz is in haar werkende leven altijd onderwijzeres geweest op lagere scholen. In Aalsmeer was dat de Hoeksteen. Burgemeester Nobel overhandigt namens de gemeente een prachtige bos bloemen en een kopie van de officiële trouwakte. Het huwelijk is voltrokken in Amsterdam waar de twee na vier jaar verkering elkaar het jawoord gaven in de Jeruzalem kerk in West. Het toeval wil dat Nobel in dezelfde buurt heeft gewoond als de familie. Bij een kop koffie en een plakje cake wordt daar meteen gezellig over gebabbeld.
Autorijden
In de woonkamer van het echtpaar staan opvallend veel boeken. Veel gaan over kunst en geschiedenis. Lezen is duidelijk hun hobby. Ook staat er een vitrinekastje met prachtig gemaakte pergamano, oftewel perkamentkunst, de jarenlange hobby van mevrouw. “Nu doe ik dat niet meer. Ik puzzel graag, lees veel en we kijken televisie. Ik heb een ingezakte rug en loop met een rollator, maar doe verder alles nog zelfstandig. Iedere avond sta ik te koken.” Het echtpaar doet boodschappen bij de supermarkt om de hoek. Meneer Amesz: “Dat is ons gezamenlijke loopje. De Hoogvliet verdient trouwens wel een dikke pluim van ons; ze helpen altijd met het inpakken van de boodschappen en brengen het zelfs tot aan onze voordeur. Waar vind je dat nog?”
Autorijden doen ze alleen nog in de buurt. Als ze bijvoorbeeld naar het dorp moeten. Als meneer een poos niet heeft gereden dan moet hij altijd even wennen, “Maar,” zegt hij vol trots, “mijn vrouw rijdt altijd zo weg! Ja, ik moet het toegeven; zij rijdt beter..” Op de laatste vraag of er nog wensen zijn bij de familie, zegt echtpaar Amesz-Franken: “Dat we nog een poosje gezond bij elkaar mogen blijven.” Aanstaande zaterdag 12 september wordt er in Het Wapen nog een feestje gevierd met familie en vrienden om deze mijlpaal te vieren.
Door Miranda Gommans