Aalsmeer – Het was een drukte van belang in de woonkamer van ‘t Kloosterhof afgelopen dinsdag. Achter een met confetti versierde tafel zat echtpaar Langhout met smart te wachten op de komst van de burgemeester van Aalsmeer, samen met medebewoners en genodigden. Er was koffie en thee met taart, maar ook lekkere hartige hapjes met een andere versnapering naar wens. Cor en Riek waren op de dag af zestig jaar getrouwd met elkaar en wonen sinds twee jaar in het zorgcentrum aan de Clematisstraat. Daarvoor hebben ze hun huwelijkse leven doorgebracht in Rijsenhout. Eerst aan de Aalsmeerder- toen aan de Leimuiderdijk. Mevrouw Langhout heeft het best naar haar zin, maar het wonen op de dijk aan het water is toch nooit te vervangen. “In gedachten zit ik daar nog steeds van de bootjes te genieten.” Aldus de bejaarde dame wiens geheugen haar de laatste tijd soms wat in de steek laat. Er zijn drie dochters gekomen. Een van de dochters neemt moeder regelmatig mee om boodschappen te doen in Rijsenhout. Ze zegt: “Bij haar vertrouwde supermarkt vindt ze het toch het fijnst. En dan rijden we natuurlijk terug langs de Ringvaart. Ook neem ik haar wel eens mee naar een tuincentrum. Dan doen we een kop koffie met appelgebak en dan heeft mama echt een uitje.” Een andere dochter gaat iedere zondag bij haar ouders op visite: “Dan drinkt mijn vader een citroenbrandewijntje en mijn moeder een advocaatje met slagroom. Vaste prik. Zo doen we alle drie iedere week iets voor ze en krijgen ze in ieder geval genoeg bezoek.” Er zijn drie kleinkinderen gekomen. Een meisje en een jongenstweeling. Dochter: “Tweelingen zitten bij ons in de familie. En lachend: Er heerst echt een plaag!”

Nooit kwaad slapen

Burgemeester Jobke Vonk-Vledder komt een mooie bos bloemen overhandigen met daarbij de officiële trouwakte van 3 februari 1955. Familie Langhout is getrouwd in de Haarlemmermeer. Ze hebben elkaar op de Veluwe ontmoet, tijdens een vakantie van een jeugdvereniging van de kerk. Na een half jaar werd er al getrouwd. Meneer was toen vijfentwintig, mevrouw drieëntwintig. Op de vraag hoe ze het zo lang met elkaar hebben weten vol te houden zegt mevrouw Langhout: “Ach, je moet gewoon een beetje je best doen en niet te veel ruzie maken.” Meneer vult aan: “Nee, we gaan nooit kwaad slapen!” Langhout heeft veertig dienstjaren gehad bij Drijfhout, een edelmetaalbedrijf. Hier berekende hij de kostprijs van goud, edelstenen en dergelijke. (Het was dus Langhout bij Drijfhout in Rijsenhout). Ook was hij vijfentwintig jaar boekhouder in de Ontmoetingskerk te Rijsenhout. Zijn vrouw was, zoals het toen ging, fulltime moeder. Ze had wel hobby’s; handwerken, puzzelen, tuinieren en coupeuse werk. Een van de dochters vertelt: “Ze naaide altijd al onze kleren.” Het stel had ook een gezamenlijke hobby, namelijk hun eiland op de Poel en hun Verhoef toerbootje. Die is trouwens nog steeds in de familie. Er wordt geroepen: “Zo’n aluminium boot heb je voor eeuwig!” Op vrijdagmiddag gaan ze altijd samen naar de protestantse kerkdienst in de kapel van zorgcentrum ‘t Kloosterhof en er wordt zo af en toe gedominood. Wensen heeft echtpaar Langhout niet echt meer. Op vakantie gingen ze al weinig, er is nooit een rijbewijs gehaald en gevlogen werd er nooit, maar ze zijn tevreden. Dat is toch mooi na zestig jaar huwelijk. Aanstaande zaterdag wordt er nog even doorgefeest. In restaurant Wapen van Aalsmeer zal er een receptie plaatsvinden van drie tot zes uur. Iedere belangstellende die een felicitatie wil overbrengen op het diamanten bruidspaar is van harte uitgenodigd. Er zal zeker geproost worden met een citroenbrandewijntje en een advocaatje mét slagroom.

Door Miranda Gommans