Uithoorn – Een buurvrouw vond dat Kees en Truus Valentijn wel een pluim verdienden voor hun inzet om de buurt een beetje mooier te maken. “Mensen vinden het leuk, maar hoeven niet te weten dat wij het doen”, was de bescheiden reactie van Kees, maar uiteindelijk wilden ze toch iets over hun inspanning om de buurt te verfraaien vertellen.

Vijf jaar geleden verhuisde het echtpaar van de Thamerweg naar het appartementencomplex aan de Schans. “We hebben daar vijftig jaar gewoond in een vrijstaand huis met veel grond eromheen. We hadden veel dieren en verbouwden er groenten”, blikt Kees terug. Toen ze de zeventig passeerden werd het teveel en zochten ze een kleinere woning. Ze hadden veel wensen op hun lijstje staan en aan bijna allemaal voldeed het appartement met uitzicht op de Amstel. “Alleen de kippen missen we, die zagen we rondscharrelen vanaf onze veranda. Het balkon is helaas te klein om kippen te houden”, verzucht Truus. Nu heeft ze een zebravink en goudvissen. “We willen hier niet meer weg hoor.”

Timmerwerk
“We kunnen niet stilzitten”, gaat Kees verder. “Ik was timmerman en meubelmaker. In het souterrain had ik een werkplaats, daar deed ik veel klussen bijvoorbeeld voor De Meerkerk. Na de verhuizing heb ik al mijn gereedschap aan onze kerk in Hoofddorp gegeven.” Hij wijst op het insectenhotel en de vogelhuisjes in de bomen aan de overkant. “Vorig jaar zaten er voor het eerst vogels in, dat kunnen we zo vanuit ons raam zien.” 

Verder timmerde hij een mooie minibieb in elkaar, zonder tekening als voorbeeld. “Het was een vraag uit de flat. Elke dag ga ik even kijken wat erin staat. De ene dag staat hij stampvol boeken en een andere keer vul ik hem bij. Ik lees zelf graag romans.” Hij is nu bezig om er een bakje onder te maken, zodat een bezoeker zijn boek er even op kan leggen.

Ook houden ze het tuintje voor de flat bij. Ze plaatsten er een wit hekje omheen en er staan kabouters in. “We zijn plantjes aan het kweken die er straks in komen te staan, violen, afrikaantjes en salvia. Dan is het mooi tot vlak voor de winter.”

Bankje
Het meest trots zijn Kees en Truus op het bankje aan de Amstel. “We hadden thuis drie mooie bankjes staan en ik vond het zonde om ze weg te doen. Ik had ze alle drie langs de Amstel gezet, maar twee waren binnen de kortste keren weg. Dus het laatste bankje staat vast met een beugel.” Kees heeft het van de winter schoongemaakt en opnieuw geschilderd. Ook hebben ze er samen tegels onder gelegd, zodat mensen niet met hun voeten in de blubber hoeven te zitten. “Ik had het net buitengezet en er zaten gelijk al mensen op. Wij fietsen zelf onwijs veel en dan weet je hoe belangrijk zo’n rustplaats is.” Op het bankje zit een plaatje met de tekst: ‘Kijk om je heen en geniet van hoe mooi Gods schepping is’.

Om te voorkomen dat er afval rondslingert, hebben ze er ook een vuilnisemmer bijgezet. “In de zomer kijk ik twee keer in de week of de zak vol is”, zegt Truus. Kees loopt elke week met een grijper rond om afval rond het complex op te ruimen. “Met elkaar maken we de wereld een beetje schoner en beter. Ook als we fietsen nemen we onderweg afval mee, maar als we straks een pasje krijgen, weet ik niet of we dat blijven doen, dan worden wij daarvoor gestraft”, denkt Kees bezorgd. 

Buren
“In de zomer zwem ik graag”, vertelt Kees verder. “De eerste zomer dook ik de Amstel in, maar ik kon er niet meer uitkomen. De jeugd moest me eruit helpen. Daarom hebben we nu een trapje in het water gezet.” Kees en Truus hebben goed contact met hun buren. “Elke vijf á zes weken hebben we een patatavond met een paar vrouwen die weduwe zijn. Dat begon met een dame van over de negentig die nergens meer kon komen en zo’n zin had in een patatje. Een maand later waren het er twee en nu komen er zes. We zitten met z’n allen aan de keukentafel te kletsen, bitterballetje erbij en ijs met slagroom toe. We maken graag mensen blij, want er is al veel ellende in de wereld. Wij willen er zijn voor onze buren en onze omgeving.”