Door Joke van der Zee
Aalsmeer – Er waren bloemen, gebak, heerlijke koffie en felicitaties van burgemeester Oude Kotte, donderdag 28 september. De ‘echte’ dag moest toen nog komen: Willy Ringeling-Koch is namelijk geboren op 30-9-1923. Maar als je 100 wordt mag je best tweemaal je verjaardag vieren!
Willy woont sinds anderhalf jaar in Zorgcentrum Aelsmeer en haar kamer op de eerste etage kijkt uit op de ingang van het wooncentrum, het Praamplein en op het groen van de Historische Tuin. Toch ziet zij het zelf niet goed. “Ik heb slecht zicht en artritis speelt ook erg parten”, vertelt ze. Het zijn dingen die niet zo leuk zijn aan het ouder worden. Evengoed heeft ze het aardig naar haar zin in haar kamer in het huis. Vond ze het niet moeilijk haar vorige adres (in Kudelstaart) te verlaten? Nadat zij weduwe werd woonde Willy tot op hoge leeftijd zelfstandig. “Tja, het moest, het kon niet anders. Gelukkig kan ik nog wel uit de voeten, beneden staat mijn scootmobiel, ik doe boodschappen bij Vomar hiertegenover.” Samen met haar zoon Hans en haar schoondochter verhaalt ze donderdag tijdens de ‘verjaarsvisite’ over vroeger.
Willy werd geboren in Zandvoort, verhuisde daarna met haar ouders naar Amsterdam waar het gezin aan de Hoofddorpweg woonde. Ze deed een opleiding tot kapster en werkte jaren in kapsalons. Haar man had een staalconstructiebedrijf, waar Willy de administratie voor haar rekening nam. Toen zij trouwden en zelf een gezin stichtten woonden ze aan de Onbekende Gracht. Zoon Hans grapt: “Kun je het je voorstellen, je heet Ringeling en woont aan de Onbekende Gracht.” Niet alleen dit gegeven is grappig, ook het zicht op de achterzijde van Carré leverde leuke anekdotes op. “Oh ja, ik zag soms olifanten door de straat lopen die bij het circus van Carré hoorden.” Willy had het naar haar zin in Amsterdam maar met opgroeiende kinderen werd het te klein.
Het gezin koos Rijsenhout als volgende woonplaats, aan de Dijk. “Met het bootje voor de deur”, aldus zoon Hans. De liefde voor water en varen komen ook terug in de jarenlange vakanties aan het Gardameer. Of zij ooit te maken hebben gehad met gigantische hagelstenen en noodweer? “Nou, ik weet nog dat we een keer vreselijke regenbuien hebben gehad. We hadden één paar rubberlaarzen en die deden we om de beurt aan.” Willy legt uit dat het gezin graag kampeerde tijdens de vakanties. “Ohja, eerst met de tent. Mijn man was vroeger bij de padvinders dus die was dat gewend. Later kochten we een caravan.” Zoon Hans heeft (ook) iets minder goede herinneringen aan de eerste tijd met de caravan, in Zuid-Frankrijk. “Ik weet nog dat we achteruit moesten vanwege een colonne militairen, dat betekende achteruit met caravan de berg af, brrrr…”
Moeder Willy kan er nu om lachen, alles is goed gegaan. Voor rijden was zij trouwens nooit bang. “Ik haalde mijn rijbewijs toen de kinderen kwamen en reed nog tot mijn 92e. Doordat ik slecht ging zien vond ik het niet langer verantwoord.”
Ze ging ook graag mee met de uitjes van de Zonnebloem. “Ik ontmoette tijdens een van die uitjes trouwens mevrouw Flameling, die onlangs haar 100ste verjaardag vierde. Per toeval zaten we naast elkaar en kwamen we erachter dat we beiden even oud zijn en ook nog in dezelfde maand jarig zijn!”