Door Rein van der Zee

Aalsmeer – De in Finland wonende Aalsmeerder Ronald Eveleens voelt zich sterk verbonden met zijn geboortedorp. The Beatles lopen als een rode draad door zijn leven, en hoewel sommige mensen het maar vreemd vinden dat je tegelijkertijd ook van The Rolling Stones kunt houden is dat voor hem enkelgeen probleem: “heerlijk die vrijheid!”

Wat betekent muziek voor jou, Ronald?

“Het is heel erg belangrijk om het leven mee door te komen. Niet dat ik negatief ben over het leven maar het maakt het wel een stuk aangenamer. Zeg maar het vet in de kogellagers. Makkelijker om met tegenslagen om te gaan maar ook leuk om juist positieve ervaringen mee te vieren. Het is belangrijk voor ons geheugen om mooie dingen te herinneren en zo een tijdsbeeld te creëren. Het maakt je wakker, geeft je energie. Zonder muziek zou het leven maar een saaie bedoening zijn.”

Wanneer begon je met muziek?  

“Ongeveer vanaf mijn vierde jaar toen The Beatles voor het eerst te horen waren. Hun muziek gaf mij energie om te bedenken hoe ik wat geld kon verdienen. Toen ik een heel jong was ging ik stiekem in de veiling Bloemenlust ‘werken’: bij (ik dacht Baardse) op de kar zitten en spijkers door kartonnetjes prikken, die gebruikt werden om de bloemen mee vast te zetten in de export-dozen. Ik kreeg geloof ik tien cent per kilo en daarmee kon ik sparen om singletjes van The Beatles te kopen. Dat verdienen ging dan niet zo snel, dus als de portier van Bloemenlust even de andere kant op keek nam ik ook de gebroken bloemknoppen mee van de vloer en verkocht die buiten aan Amerikaanse toeristen voor een daalder.”

Door wie ben jij beïnvloed?

Op de lagere school door meester Bob van Dam. Hij bracht popmuziek in de klas bij muziekles. Dat greep mij onmiddellijk aan met mijn Beatles interesse. Op de middelbare school ben ik wel beïnvloed door mijn drie jaar oudere neef, ik kwam er over de vloer om zijn nieuwe bevindingen op muziekgebied te horen zoals The Stones, Hendrix, Pink Floyd, Neil Young, Lou Reed, etc. Ook was er een ‘disco’ ‘Soos Dissie’ voor 14-jarigen in een zaaltje van de Thamerkerk in Uithoorn, waar we onder toezicht muziek konden luisteren, dansen en schuifelen. Ik vergeet de enkele getalenteerde Nederlandse artiesten ook niet, bijvoorbeeld Boudewijn de Groot met zijn prachtige stem en originele nummers, Klein Orkest, Stef Bos, Frank Boeien. Maar ook de muziek van Barbara Pravi kan mij ontroeren. Een zeer brede muziek smaak dus.

Bespeel je een instrument?

“Ik was 13 toen ik na veel gezeur aan de kop van mijn ouders een gitaar kreeg die bij platenzaak Otto in Aalsmeer vandaan kwam. Nee, helaas geen elektrische maar een ‘Spaanse’ akoestische gitaar van wel 30 gulden die uit Oost-Duitsland kwam. Echter, de voorwaarde was dat ik er thuis niet zomaar op mocht ‘rammen’, ik moest naar gitaarles. Dat werd gegeven in de oude Columbiaschool op donderdagavond door een ietwat stijve meneer met een luit, die alleen maar klassiek gitaarles gaf uit boekjes en lette op de houding, de stand van de hand etc. Noten leren lezen, vreselijk saai en toch twee jaar volgehouden.

Ik wilde gewoon popmuziek, The Beatles konden toch ook geen noot lezen. Wat akkoorden leren en gaan met die banaan. Helaas kan ik niet zingen dus een stuk of zeven leuke akkoorden spelen maar er vals bij zingen is niet voor het podium geschikt, maar wel genieten.”

Heb je nog een leuke anekdote?

“Ik was een keer op zakelijk bezoek bij een bekend accountantskantoor in Amstelveen. Toen ik daar arriveerde was ik een kwartier te vroeg, werd naar binnen geloodst, naar een hoekje in het kantoor. Ik zag dat de muur bekleed was met gouden platen van The Stones… Net toen ik mij begon af te vragen waar ik terecht gekomen was hoorde ik twee accountants in het Engels praten aan de telefoon met de speaker aan. Ik dacht de bekende stem van Mick Jagger te horen, die vroeg wie er binnengekomen was – de accountants verzonnen zomaar wat – en ik was ad rem om te beamen wat de accountants aan Mick vertelden. Er waren wat beleefdheden over en weer. Het geheel duurde maar enkele seconden. Na enkele minuten was het gesprek met Mick over stadions afhuren afgerond en werd er vriendelijk afscheid genomen. Met een ‘Bye Mick, we will take care of it’, ook door mij. Wat een pracht vertoning was dat, voor mij onvergetelijk!”

Wat is jouw huidige situatie?

“Vrijwel dagelijks naar muziek luisteren, ik vind naar nieuw talent luisteren ook leuk. Nu ik wat meer tijd heb vanwege mijn pensioen zal ik toch nog proberen mijn instrument-vaardigheid nog wat te verbeteren!”