Door Rein van der Zee

Rijsenhout – Rosía Moolhuijsen speelt piano. Dat heeft de Rijsenhoutse niet van een vreemde overgenomen, haar opa speelde ook piano.

 Wat doet muziek met jou, Rosía?

“Het brengt mij in een heel fijne flow. Je kunt het wel vergelijken met AESMR.” (Autonomous Sensory Meridian Response is een tintelend gevoel dat vaak begint op de hoofdhuid en zich langs de achterkant van de nek en de bovenste wervelkolom verplaatst. Een prettige vorm van paresthesie, een gevoel op de huid zonder fysieke oorzaak).

Wanneer kwam jij in aanraking met muziek en ben je beïnvloed door een artiest of een bepaalde stijl?

“Toen ik ongeveer vier jaar was reageerde ik op het nummer ‘I follow rivers van Lykke Li’. En toen ik zeven jaar was ging ik op pianoles bij Hanneke Maarsen. Mijn opa, de vader van mijn moeder, speelde ook piano. Ik ben beïnvloed door de componist en pianist Ludovico Einaudi. Tijdens de coronacrisis keek ik veel op TikTok naar filmpjes van muzikanten die van bekende nummers een eigen interpretatie van maakten, dat vond ik heel tof. Vooral het nummer Für Elise van Reimagined.”

Welke instrumenten bespeel je en zit je ook in band?

“Ik speel dus piano. Sinds twee maanden ook in een band die gevormd is op universiteit in Wageningen. Ik werd lid van de studentenvereniging en kwam in aanraking met studenten daar die in een studentenband spelen. Zo kwam ik in de band, Malac Banda (‘zwijnenbende’). We spelen Hongaarse zigeunermuziek, van o.a. Django Reinhardt. Op akoestische wijze.”

En treden jullie ook op?

“Ja, we hebben één optreden gehad in het verenigingshuis. Verder een paar optredens tijdens een symposium met een thema-avond ‘Onder de radar’. Ook een keer met een busje naar Rotterdam voor een symposium, dat was wel gezellig met ons groepje. We moeten nog wel verder ingespeeld worden voordat we meer optredens kunnen doen.”

Wat zijn je toekomstplannen?

“Ik blijf doorgaan met piano spelen en ik wil graag ook cimbaal en cimbalom en accordeon leren spelen.”

Foto: Studio Tindos.