De Kwakel – Afgelopen najaar deed Sabine van Eijk uit De Kwakel een oproep, noem het maar noodkreet, in deze krant. Sammy Muita, een weeskind uit het Keniaanse plaatsje Timau, bleek ernstig ziek te zijn. Geld voor behandelingen voor zijn leukemie had hij niet en werken was op dat moment vanwege zijn gezondheid niet mogelijk. Sabine die zich jarenlang ingezet had voor het weeshuis waar hij opgroeide kon niet achterover leunen en toekijken. Op diverse manieren probeerde zij geld bij elkaar te krijgen om zijn ziekenhuiskosten te betalen, met succes. Mensen doneerden geld, maar bedachten zelf ook acties. De steun was hartverwarmend en hoopgevend.
De berichten uit Kenia waren echter minder hoopgevend, zorgelijk zelfs. Afgelopen kerstvakantie ging Sabine naar Kenia om met familie en vrienden de feestdagen door te brengen. Tijdens haar verblijf ondernam ze de reis naar het ziekenhuis om Sammy te bezoeken. Wat ze aantrof was erger dan ze had verwacht. Sammy was erg in de war. Had een bloedtransfusie nodig, maar bloed was niet voorradig. Uitslagen van scans en puncties waren onduidelijk. Uit het gesprek met Sammy bleek zijn dankbaarheid voor alle hulp die hij gekregen had, maar ook zijn frustratie.
Als weeskind had hij alle hulp aangegrepen die hij gekregen had, op school hard gewerkt, een opleiding tot elektricien gevolgd en werk gevonden. Hij had zijn leven op de rit. En dan gebeurt er dit, waarom? Daar had Sabine geen antwoord op. Dan word je alleen maar stil, heel stil. Nieuwe onderzoeken zouden volgen. Maar op nieuwjaarsochtend kreeg Sabine het bericht dat Sammy oudjaarsavond was gestorven, het nieuwe jaar had hij niet gehaald.
Compleet verslagen moest ze nu een kist uit gaan zoeken in plaats van gesprekken met artsen voeren. Ook de weeskinderen met wie Sammy opgroeide reageerden aangeslagen op het verlies van hun ‘brother’. Het geld wat nog op de rekening staat zal gebruikt worden voor de laatste ziekenhuisrekeningen die nog komen, denk hierbij aan de laatste scans, beenmergpuncties en onderzoekskosten. Ook de kosten voor de begrafenis kunnen hier nog van betaald worden. Het gaat dan niet alleen om de kist en de kosten voor een waardige begrafenis, maar ook om transportkosten van het lichaam (van Nairobi naar Timau, 220 kilometer) en mortuariumkosten. Het geld bedoeld voor behandelingen heeft nu ongewild een andere bestemming gekregen.
Via deze weg wil Sabine iedereen bedanken die in haar geloofd heeft en Sammy heeft willen helpen, door middel van donaties of het zelf opzetten van een actie. “Dat is dan het (enige) positieve wat ik hieruit kan halen. De lieve, hartverwarmende reacties van mensen om me heen, maar ook van onbekenden. Dit heeft ook veel voor Sammy betekend.” Zo besluit Sabine haar verhaal. “Kwaheri Sammy, forever in our hearts!”